O POEZJI
Poezja jest tym dla wrażliwego człowieka,
co można pokochać i na co się bardzo czeka.
Jest sztuką, mówioną lecz również pisaną;
trudną w definicji, lecz nadal definiowaną!.
Jej obraz, jak wody, jest trójpostaciowy;
bo jest lotna, płynna i często też skupiona.
Lotna, to liryka i żart, zwłaszcza kabaretowy;
płynna, to wolna, z rymu i rytmu uwolniona.
Skupiona, to rygor, zwłaszcza ton limeryków
i różnych form artystycznych, np.moskalików.
Jest to wachlarz wybieranych form twórczych,
brany do ręki przez rzeźnika, a choćby kowala,
lecz, na szczęście też przez tego, który utrwala:
wdzięk, polot, pointę, żart i często wiedzę,
którą, z przyjemnością, "za nauczycieli odwala".
Także musi być zawsze czymś ograniczona!
Nie może być brudna, nachalnie wpełzająca,
także odczucia "wyższe "często niszcząca;
jakby celowo w narrację była wtrącona...
Taka, którą czytelnik niechętnie widzi,
a tylko ją czytając, za poetę się wstydzi.
****
Poezja, to ogromny nawias
między duchem i materią,
to czasami jakby zawias
wykuty ze stali z maesterią.
Przybity do ciężkich drzwi,
coś, jednym otwierających
lub innym permanentnie
coś jednak zamykających.
Tak było, jest i będzie
a poezja...niech nadal się przędzie.
- 0 Komentarze
- Nowy komentarz